میکرونیدلینگ چیست؟

     میکرونیدلینگ که به درمان تحریک کلاژن سازی  معروف است نوعی روش تحریک مکانیکال جهت ترمیم آسیب های ساختاری پوست است که منجر به بازسازی بافت آسیب دیده و تغییر یافته می گردد.هدف این درمان، بهبود ظاهر و عملکرد پوست می‌باشد.در بهترین آرایشگاه طی فرایند میکرونیدلینگ، با استفاده از سوزن های بسیار ریز، میلیون ها میکروکانال در اپیدرم و درم ایجاد می‌گردد.
      وارد کردن سوزن ها به داخل پوست، باعث افزایش انتشار فاکتورهای رشد از فیبروبلاست ها، پلاکت های خونی می‌گردد. این فرایند منجر به افزایش تولید کلاژن و الاستین توسط فیبروبلاست ها می شود.
     اتینوسیت ها نیز به محل نیدلینگ در اپیدرم منتقل شده و در آنجا تکثیر می شوند و در نتیجه باعث افزایش ضخامت اپیدرم می گردند.در این روش نفوذ سوزن به داخل پوست می بایست به حدی باشد که خونریزی های ظریف داخل پوستی ایجاد گرد. در میکرونیدلینگ اپیدرم سوراخ می شود اما تخریب نمی شود.

مزایای میکرونیدلینگ
کاهش ریسکPIH
قابل استفاده برای تیپ های پوستی متفاوت
بسته شدن سریع کانال های ایجاد شده و ریسک پایین
دوره نقاهت کوتاه مدت
افزایش ضخامت اپیدرم
افزایش فاکتورهای رشد، کلاژن،  الاستین

انواع میکرونیدلینگ بر اساس عمق نفوذ سوزن

میکرونیدلینگ سطحی (جهت جوانسازی اولیه و حداکثر تا عمق ۰٫۵ میلی متر) روی اپیدرم کانال های بسیار ریزی ایجاد می کنند که باعث می­شود فاکتورهای رشد از کراتینوسیتها آزاد شده و فعالیت آنها در اپیدرم افزایش یابد.
میکرونیدلینگ عمقی (جهت جوانسازی پیشرفته، اسکارها، استریا… از عمق ۰٫۵ تا حداکثر ۳ میلی متر) فرایند بهبود زخم موجب می شود کراتینوسیتها و فیبروبلاستها تحریک گردند، که نتیجه آن افزایش فعالیت TGF-β۳ و افزایش رشد و نمو سلول های اپیدرم، کلاژن، الاستین و GAG(گلیکوز آمین گلیکان)می باشد.

  موارد منع مصرف دائم
درمان در موارد زیر نمی بایست انجام گیرد:
واکنش های آلرژیک به مواد مورد استفاده
بیماری های پوستی (مانند کلوئید، کهیر و …)
سرطان پوست
مشکلات گردش خون
هموفیلی
مصرف کومارین ها یا دیگر داروهای ضدانعقاد خون
دیابت
صرع
بیماری های مربوط به سیستم ایمنی بدن

  موارد منع مصرف موقت:   
سرما خوردگی
عفونت های تب زا یا بیماری های عفونی
مصرف الکل یا مواد مخدر
مصرف آنتی بیوتیک ها
بارداری و شیردهی
تبخال
ورم ملتحمه

همانند تمام درمان ها، میکرونیدلینگ نیز ممکن است عوارض جانبی در پی داشته باشد، اما این عوارض معمولاً ۷۲ ساعت پس از درمان رفع خواهند شد که عبارت است از:

رمزی و تورم: در طول روزهای اول پس از درمان ممکن است تورم و قرمزی در پوست ایجاد شود. دلیل این امر آن است که نفوذ سوزن به داخل پوست باعث ایجاد کانال های بسیار ریز در پوست شده که طی فرایند بهبود پس از درمان برطرف خواهند شد. زخم های کوچک ایجاد شده بلافاصله بسته شده و حدود ۳ ساعت پس از درمان می توان از لوازم آرایشی استاندارد استفاده نمود.

کلوئید: اگر پوست بیمار مستعد کلوئید سازی باشد، زخم های بسیار ریزی که حین درمان در پوست ایجاد می شود ممکن است منجر به بروز کلوئید در پوست گردد.
هایپرپیگمنتیشن: در صورت قرار گرفتن در معرض آفتاب پس از درمان، ممکن است هایپرپیگمنتیشن ایجاد شود، اگرچه احتمال آن بسیار کم است. استفاده از کرم ضدآفتاب با SPF بالای ۳۰ می تواند از بروز آن جلوگیری کند.
تبخال: در صورتی که بیمار سابقه تبخال داشته باشد انجام میکرونیدلینگ ممکن است باعث ایجاد این ضایعه شود. استفاده از داروهای پیشگیری کننده (ضد تبخال) می تواند در جلوگیری از بروز آن مؤثر باشد.

هماتوم (کبودی)

التهاب

خارش و درد خفیف

مطالب مرتبط:

میکرونیدلینگ برای چه کسانی توصیه نمیشود؟