پیرسینگ

پیرسـینگ (Piercing) یـک واژه انگلیسی به معنای سوراخ کردن بدن و وصل کردن اشیای تزئینی در آن است. یکی از شایع ترین نوع پیرسینگ در دنیا، سوراخ کردن کردن گوش می باشد که از گذشته های دور در بیشتر کشورهای دنیا متداول بوده است. بسیاری از افراد غافل از عوارض خطرناک و گاهاً غیرقابل جبران آن، با مراجعه به مراکز غیر بهداشتی و حتی در آرایشگاه ها خود را به دست افراد غیر متخصص می سپارندو در قسمتهایی از بدن خود پیرسینگ انجام میدهند. اگر چه سوراخ کردن نرمه گوش بی خطرترین نوع پیرسینگ اعضای بدن میباشد، اما همه پیرسینگ ها ممکن است عوارضی از جمله حساسیت و عفونت را به همراه داشته باشند.
اخیراً مدهای جدیدی مانند پیرسینگ دندان و چشم هم نیز وارد بازار شده، که طرفداران مد را حسابی مشتری خود ساخته است. شاید بتوان پیرسینگ دندان را کم عارضه تر معرفی کرد، در این مدل خشی از دندان را تراشیده و نگینی روی آن می چسبانند. نکته مهم اینجاست که این نگین مانع از مسواک زدن آن قسمت از دندان شده و به مرور زیر آن زرد رنگ خواهد شد و همچنین تراشیدن آن بخش از دندان موجب تضعیف دندان شده و تأثر بسزایی در پوسیدگی دندان خواهد داشت.
پیرسینگ چشم هنوز طرفداران زیادی پیدا نکرده است زیرا در این روش جراح، نگینی را با روشی دقیق اما بسیار پر خطر و حساس، روی کره چشم در زیر ملتحمه (خارجی ترین لایه چشم) نصب می نماید. این نگین بسیار نازک بوده و برای برداشتن آن نیاز به جراحی مجدد می باشد. علاوه بر عوارض پیرسینگ احتمال باقی ماندن جای زخم ها بر روی پوست نیز وجود دارد، همچنین ممکن است سوراخ ها با چاق و یا لاغر شدن فرد بر روی پوست تغییر مکان دهند. نکته جالب توجه این است که پیرسینگ در برخی نقاط بدن نه تنها کمکی به زیبایی فرد نمی کند، بلکه چهره ای خشن ایجاد می کند که به خصوص با استفاده از اشیای تزئینی عجیب، فقط باعث حیرت و جلب توجه دیگران خواهد شد.
با تمام این تفاسیر آیا واقعا انجام پیرسینگ به تمام این خطرات می ارزد؟